Hij doet het. Ik zie het aankomen. Hij duwt het ijsje in z’n gezicht.
Een moeder zit met haar zoontje op het terras vlak voor me. Hij lijkt me een jaar of 3 en is geconcentreerd aan het werk met z’n ijs. Die grote ijsrand om z’n mond is best grappig. Z’n moeder ziet het ook. Ze lacht er hartelijk om.
Verrast
Verrast kijkt hij op, ik hoor hm bijna denken: “dit vindt ze leuk, ik kan nog beter”. Ik weet zeker wat er nu gaat gebeuren. En ja hij doet het. Hij gaat haar nog blijer maken. Het ijsje gaat vol in z’n gezicht.
In een split second weet ik ook wat er nu gaat gebeuren. Mama wordt boos. De scène gaat inmiddels volledig voorspelbaar verder. Het ventje verdrietig, de logica niet begrijpend, mama gefrustreerd, waarom doet hij nou weer zo?
het grotere plaatje
De effecten van leiderschap lijken soms onbegrijpelijk. Wat als je collega steeds precies doet wat je niet wil. Het bloed onder je nagels vandaan haalt… Waar begin je? Grenzen aangeven? Grapje, niks zeggen? Het eruit knallen? En verandert er iets? Soms helpt het om te sparren met een coach die het grotere plaatje met je exploreert… in dit geval zou je dan leren:
- hij deed het voor mij
- ik moedigde hem aan
- hij wil dat ik tevreden ben
- we wilden allebei hetzelfde
- keihard lachen werkt verwarrend
- mijn leiderschap was verwarrend
- ik heb meer invloed dan ik denk